Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quod cum dixissent, ille contra. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Avaritiamne minuis? Quae contraria sunt his, malane? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Ostendit pedes et pectus. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Sed fortuna fortis;
Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;
Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Nam si dicent ab illis has res esse tractatas, ne ipsos
quidem Graecos est cur tam multos legant, quam legendi sunt.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Magna laus. An hoc usque quaque, aliter in vita? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Eaedem res maneant alio modo. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Bork: Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Proclivi currit oratio.: Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;
Falli igitur possumus.: Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Bork: Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.
Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;