Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae duo sunt, unum facit. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
Quod cum dixissent, ille contra.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Non igitur bene.

Suo genere perveniant ad extremum; Duo Reges: constructio interrete. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Iam argumenti ratione conclusi caput esse faciunt ea, quae
perspicua dicunt, deinde ordinem sequuntur, tum, quid verum
sit in singulis, extrema conclusio est.

Atque ipsa hominis institutio si loqueretur, hoc diceret,
primos suos quasi coeptus appetendi fuisse, ut se
conservaret in ea natura, in qua ortus esset.

Eam stabilem appellas.: Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.
Bork: Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Bork: Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Bork: Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Sint ista Graecorum; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.