Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Idemne, quod iucunde? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. De quibus cupio scire quid sentias. Duo Reges: constructio interrete. Non laboro, inquit, de nomine. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?

At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.
Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris;

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Quare conare, quaeso. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Bork

Reliqui sibi constiterunt, ut extrema cum initiis convenirent, ut Aristippo voluptas, Hieronymo doloris vacuitas, Carneadi frui principiis naturalibus esset extremum.

Bork: Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.
Recte, inquit, intellegis.: An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P.

Atqui si, ut convenire debet inter nos, est quaedam
appetitio naturalis ea, quae secundum naturam sunt,
appetens, eorum omnium est aliquae summa facienda.

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.