Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Duo Reges: constructio interrete.

Nec enim haec movere potest appetitum animi, nec ullum habet
ictum, quo pellat animum, status hic non dolendi, itaque in
hoc eodem peccat Hieronymus.

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit
cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam
timebis.

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quonam, inquit, modo? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Bork: Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Sint ista Graecorum;: Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.
Bork: Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.
Nihil sane.: Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Equidem e Cn.: Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Bonum integritas corporis: misera debilitas.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.
Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Quam si explicavisset, non tam haesitaret.
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;

Polycratem Samium felicem appellabant.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Bork Quod iam a me expectare noli.