Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Duo Reges: constructio interrete. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Non enim, quod facit in frugibus, ut, cum ad spicam
perduxerit ab herba, relinquat et pro nihilo habeat herbam,
idem facit in homine, cum eum ad rationis habitum perduxit.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius,
malitiae natae sunt.

Pollicetur certe.: Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem.
Bork: Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Tenent mordicus.: Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Id enim natura desiderat.
Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
Ita multa dicunt, quae vix intellegam.

Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Nunc agendum est subtilius.
Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Itaque contra est, ac dicitis; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.