Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age, inquies, ista parva sunt. Bonum liberi: misera orbitas. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Iam in altera philosophiae parte. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Duo Reges: constructio interrete. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.

Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. An hoc usque quaque, aliter in vita? Nemo igitur esse beatus potest. Odium autem et invidiam facile vitabis.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Sed si duo honesta proposita sint, alterum cum valitudine, alterum cum morbo, non esse dubium, ad utrum eorum natura nos ipsa deductura sit.

Primum divisit ineleganter;: Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.
Scaevolam M.: Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Stoici scilicet.: Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.
Quis negat?: Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Bork: Bonum patria: miserum exilium.
Bork: Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Sed ad bona praeterita redeamus.
Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Itaque his sapiens semper vacabit. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Omnia peccata paria dicitis. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Nam si dicent ab illis has res esse tractatas, ne ipsos
quidem Graecos est cur tam multos legant, quam legendi sunt.

Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces
voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M.