Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Duo Reges: constructio interrete. Quis istum dolorem timet? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Beatus sibi videtur esse moriens.

Neutrum vero, inquit ille.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Sin autem summa voluptas est, ut Epicuro placet, nihil
dolere, primum tibi recte, Chrysippe, concessum est nihil
desiderare manum, cum ita esset affecta, secundum non recte,
si voluptas esset bonum, fuisse desideraturam.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad
extremum.

Quibus ego vehementer assentior.: Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?
Age sane, inquam.: Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Bork: Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
Tu quidem reddes;
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.

Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum.

Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.