In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Sumenda potius quam expetenda. Duo Reges: constructio interrete. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Perge porro; Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Nisi mihi Phaedrum, inquam, tu mentitum aut Zenonem putas, quorum utrumque audivi, cum mihi nihil sane praeter sedulitatem probarent, omnes mihi Epicuri sententiae satis notae sunt.

Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.
Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Tubulo putas dicere?: Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
Res enim concurrent contrariae.: Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis
videre soleat quae res agatur.

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum
coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. De quibus cupio scire quid sentias. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?